Neurologopedia wieku dziecięcego

Wykłady z prezentacją multimedialną, dyskusja dydaktycz-na, metoda przypadków klinicznych, opis, wyjaśnienie, po-kaz z prezentacją.

Ćwiczenia:

Podczas ćwiczeń słuchaczom są prezentowane nagrania video dziecięcych pacjentów dotkniętych zaburzeniami korowymi, podkorowymi i psychogennymi, które począt-kowo opisuje, analizuje i interpretuje wykładowca, a na-stępnie słuchacz. Jednocześnie słuchacze są uczeni progra-mowania terapii neurologopedycznej adekwatnej dla pre-zentowanych przypadków.

Wykłady:

1. Zaburzenia mowy typu korowego u dzieci (alalia, afazja, SLI). (4 godz.) dr hab. M. Michalik, prof. UP

2. Zaburzenia mowy typu podkorowego u dzieci.

(6 godz.) dr hab. M. Michalik, prof. UP

3. Oligofazja. (8 godz.) dr hab. M. Michalik, prof. UP

4. Jąkanie i giełgot. (6 godz.) dr K. Węsierska

5. Niemówienie w praktyce neurologopedycznej.

(4 godz.) dr hab. M. Michalik, prof. UP

6. Metodyka postępowania neurologopedycznego.

(4 godz.) dr hab. M. Michalik, prof. UP

Ćwiczenia:

1. Zaburzenia mowy typu korowego u dzieci (alalia, afazja,SLI). (2 godz.) mgr B.Solowska

2. Oligofazja. (6 godz.) mgr B.Solowska

3. Jąkanie i giełgot. (6 godz.) dr K. Węsierska

4. Niemówienie w praktyce neurologopedycznej.

(4 godz.).dr hab. M. Michalik, prof. UP

Literatura podstawowa;

1. Chęciek. M., 2007, Jąkanie. Diagnoza-terapia-program. Kraków.

2. Kordyl Z.; Mowa dzieci afatycznych, "Logopedia" 1969, nr 8/9.

3. Kordyl Z., Psychologiczne problemy afazji dziecięcej, Warszawa 1968.

4. Michalik M., Między językiem, myśleniem a rzeczy-wistością – budowanie kompetencji gramatyczno-leksykalnej dziecka podejrzewanego o upośledzenie intelektualne. Studium przypadku, „Nowa Logope-dia”, t. 1: Zagadnienia mowy i myślenia, red. M. Mi-chalik, A. Siudak, Kraków 2010, s. 31-50.

5. Michalik M., Biologiczne determinanty rozwoju i za-burzeń mowy w mózgowym porażeniu dziecięcym, „Nowa Logopedia”, t. 2: Biologiczne uwarunkowania rozwoju i zaburzeń mowy, red. M. Michalik, Kraków 2011, s. 141-165.

6. Michalik M., Uszkodzenia lewej półkuli mózgu

u dzieci, a dobór procedur postępowania logope-dycznego, [w:] Specjalne potrzeby niepełnospraw-nych, red. M. Białas, Kraków 2011, s. 209-221.

7. Michalik M., Biologiczne uwarunkowania rozwoju

i zaburzeń mowy w mózgowym porażeniu dziecię-cym,[w:] Biomedyczne podstawy logopedii, red. S. Milewski, J. Kuczkowski, K. Kaczorowska-Bray, Gdańsk 2014, s. 286-309.

8. Michalik M., 2015, Mózgowe porażenie dziecięce w teorii i praktyce logopedycznej, Gdańsk.

9. Panasiuk J., 2008, Standard postępowania logope-dycznego w afazji w: Logopedia 37, pod red. S. Gra-bias, Lublin.

10. Panasiuk J., 2008, Standard postępowania logope-dycznego w przypadku alalii i niedokształcenia o ty-pie afazji w: Logopedia 37, pod red. S. Grabias, Lu-blin.

11. Stasiak J., 2008, Standard postępowania logope-dycznego w przypadku alalii prolongaty w: Logope-dia 37, pod red. S. Grabias, Lublin.

12. Węsierska K., (red.), 2015, Zaburzenia płynności mowy. Teoria i praktyka, Katowice.

Literatura uzupełniająca:

1. Biologiczne uwarunkowania rozwoju i zaburzeń mowy. Monografia wieloautorska, red. M. Michalik, Collegium Columbinum, Kraków 2011.

2. Michalik M., Dyzartria i anartria w kontekście wieloaspektowej diagnozy różnicowej, „Nowa Logopedia”, t. 3: Diagnoza różnicowa zaburzeń komunikacji językowej, red. M. Michalik, A. Siudak, Z. Orłowska-Popek, Kraków 2012, s. 383-406.

3. Panasiuk J., 2012, Różnicowanie zaburzeń mowy po uszkodzeniach mózgu. Aplikacje diagnostyczno-terapeutyczne, „Nowa Logopedia”, t. 3: Diagnoza różnicowa zaburzeń komunikacji językowej, red. M. Michalik, A. Siudak, Z. Orłowska-Popek, Kraków: Collegium Columbinum, s. 306-338.

W zakresie wiedzy słuchacz:

K_W35 Posiada wiedzę na temat zaburzeń mowy pocho-dzenia korowego, podkorowego i psychogennego u dzieci skorelowaną z elementarną wiedzą z zakresu neurologii dziecięcej.

K_W36 Zna neurolingwistyczne i psycholingwistyczne uwa-runkowania wypowiedzi językowych tworzonych przez dzieci z zaburzeniami mowy pochodzenia korowego, pod-korowego i psychogennego.

K_W37 Posiada wiedzę na temat zaburzeń mowy pocho-dzenia korowego, podkorowego i psychogennego u dzieci.

K_W38 Zna neurologiczne uwarunkowania zaburzeń mowy pochodzenia korowego, podkorowego i psychogennego

u dzieci.

K_W39 Zna medyczne uwarunkowania diagnozy i terapii neurologopedycznej w zakresie zaburzeń mowy pocho-dzenia korowego, podkorowego i psychogennego.

W zakresie umiejętności słuchacz:

K_U22 Potrafi dokonać porównania objawów językowych zaburzeń mowy u dzieci z chorobami neurologicznymi, fo-niatrycznymi i audiologicznymi.

K_U23 Umie przeprowadzić diagnozę neurologopedyczną dzieci dotkniętych zaburzeniami mowy pochodzenia koro-wego, podkorowego i psychogennego.

K_U24 Potrafi opracować program efektywnej terapii neu-rologopedycznej i skutecznie ją poprowadzić.

K_U25 Umie odpowiednio wykorzystać alternatywne me-tody komunikacji w terapii zaburzeń mowy.

W zakresie kompetencji społecznych słuchacz:

K_K17 Ma świadomość ważności i zrozumienie wartości podejmowania skutecznych działań neurologopedycznych w stosunku do dzieci dotkniętych zaburzeniami mowy po-chodzenia korowego, podkorowego i psychogennego.

K_K18 Ma poczucie neurologopedycznej odpowiedzialności zawodowej, empatycznie traktuje pacjentów i ich rodziny, potrafi się skutecznie komunikować z pacjentem i jego ro-dziną.

Efekty kształcenia uzyskane przez słuchacza sprawdzane są na podstawie testu modułowego składającego się z 10 py-tań, jednokrotnego wyboru.

Za każdą prawidłową odpowiedź można uzyskać 1 punkt.

W zakresie uzyskanych umiejętności słuchacze będą oce-niani na podstawie, wykonywanych podczas zajęć, ćwiczeń polegających na deskrypcji i interpretacji zaburzeń mowy pochodzenia korowego i psychogennego u dzieci ekspo-nowanych z wykorzystaniem materiałów video.

Warunkiem zaliczenia modułu jest:

1. Obecność na zajęciach. Zaliczenie można uzyskać

w przypadku nieobecności na jednej sesji w trakcie trwania semestru, z zastrzeżeniem, że nieobecności nie mogą skumulować sie w trakcie jednego seme-stru i dotyczą jedynie zajęć wykładowych. Warun-kowo w przypadku większej liczby nieobecności słu-chacz może uzyskać zgodę na zaliczenie po udoku-mentowaniu przyczyny nieobecności i uzyskaniu in-dywidualnej zgody na zaliczenie oraz spełnieniu wa-runków określonych przez kierownika studiów po-dyplomowych.

2. Pozytywny wynik z zaliczenia testu modułowego na poziomie co najmniej 60% poprawnych odpowiedzi.