Monitoring biologiczny I
Informacje ogólne
| Kod przedmiotu: | WBNZ-919 | Kod Erasmus / ISCED: |
(brak danych)
/
(0511) Biologia
 |
| Nazwa przedmiotu: | Monitoring biologiczny I | ||
| Jednostka: | Instytut Nauk o Środowisku | ||
| Grupy: |
Biologia: przedmioty dla programu WBNZ-n011-0-ZD-6 Kursy dedykowane dla studentów I roku biologii (studia I stopnia) Kursy zalecane w ścieżce kształcenia: biologia środowiskowa, I st. |
||
| Punkty ECTS i inne: |
2.00 |
||
| Język prowadzenia: | polski | ||
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2019/2020" (zakończony)
| Okres: | 2019-10-01 - 2020-01-28 |
 
 zobacz plan zajęć |
| Typ zajęć: |
Ćwiczenia terenowe, 3 godzin, 60 miejsc  więcej informacji Konwersatorium, 5 godzin, 60 miejsc więcej informacji Wykład, 22 godzin, 60 miejsc więcej informacji |
|
| Koordynatorzy: | Maria Niklińska, Marta Zakrzewska | |
| Prowadzący grup: | Maria Niklińska, Marta Zakrzewska | |
| Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
| Zaliczenie: | Zaliczenie na ocenę | |
| Ocena wliczana do średniej: | tak |
|
| Efekty kształcenia: | W zakresie wiedzy student: Zna różne definicje biomonitoringu i różne klasyfikacje bioindykatorów; zna organizmy wskaźnikowe stosowane w ocenie zanieczyszczenia powietrza i środowiska; zna przyczyny powstawania chloroz i nekroz na liściach roślin wskaźnikowych; wie jak zastosować odpowiednie biowskaźniki w zależności od rodzaju ocenianego elementu środowiska i ekosystemu; zna przyczyny różnic pomiędzy organizmami w akumulacji metali, W zakresie umiejętności student: Ocenia stopień skażenia środowiska na podstawie koncentracji metali w tkankach biowskaźników; potrafi zastosować odpowiednią metodę bioindykacyjną, przeprowadzi transplantację porostów; analizuje materiały pochodzące z monitoringu historycznego i odnosi je do stanu obecnego; potrafi przygotować prezentację; W zakresie kompetencji student: rozumie potrzebę stałego aktualizowania wiedzy; w grupie pracuje w sposób odpowiedzialny; dba o jakość merytoryczną i estetyczną wykonywanych zadań. |
|
| Wymagania wstępne: | brak, kurs dedykowany dla studentów I roku pierwszego stopnia kierunku biologia |
|
| Forma i warunki zaliczenia: | Dopuszczenie na podstawie obecności, przedstawienia prezentacji Zaliczenie kursu na podstawie egzaminu pisemnego (test wyboru, uzupełnienia, krótkie odpowiedzi). |
|
| Metody sprawdzania i kryteria oceny efektów kształcenia uzyskanych przez studentów: | Obecność na zajęciach (wykłady, konwersatorium i zajęcia w terenie). |
|
| Metody dydaktyczne: | Wykłady w formie prezentacji, ćwiczenia praktyczne |
|
| Bilans punktów ECTS: | Udział w wykładach – 22 h Udział w konwersatorium – 5 h Udział w zajęciach terenowych – 3 h Przygotowanie prezentacji – 5 h Przygotowanie do egzaminu – 10 h Suma 45 h |
|
| Grupa treści kształcenia: | Grupa treści kształcenia do wyboru |
|
| Sylabus przedmiotu dla studentów rozpoczynających studia od roku akademickiego 19/20: | ||
| Pełny opis: |
Definicja, zakres i zasady biomonitoringu; tolerancja ekologiczna a bioindykacja; klasyfikacja biowskaźników; różnorodność metod bioindykacyjnych; rośliny wskaźnikowe; porosty, mchy, rośliny naczyniowe stosowane w ocenie zanieczyszczeń środowiska zanieczyszczeniami gazowymi, metalami ciężkimi i związkami organicznymi; bezkręgowce i kręgowce w bioindykacji; monitoring ekosystemów lądowych w Polsce, mikroorganizmy glebowe w ocenie jakości gleby; Państwowy Monitoring Środowiska - podsystem monitoringu przyrody; aktualne przykłady stosowania bioindykacji w Polsce i na świecie; porównanie biomonitoringu z monitoringiem technicznym; monitoring historyczny; wady i zalety biologicznych metod oceny środowiska. | |
| Literatura: |
Burton M.A.S., Biological Monitoring of Environmental Contaminants (Plants). MARC Rep. 32, Monitoring and Assessment Research Centre, King’s College London, London, 1986. Samiullah Y., Biological Monitoring of Environmental Contaminants: Animals. MARC Rep. 37, Monitoring and Assessment Research Centre, King’s College London, London, 1990. Traczewska T.M., Biologiczne metody oceny skażenia środowiska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław, 2011. Zimny H., Ekologiczna ocena stanu środowiska. Bioindykacja i biomonitoring. Wyd. Grzegorczyk, Warszawa, 2006. | |
| Uwagi: |
Studia pierwszego stopnia: I rok. Kurs fakultatywny - zalecany. | |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2020/2021" (jeszcze nie rozpoczęty)
| Okres: | 2020-10-01 - 2021-01-28 |
zobacz plan zajęć |
| Typ zajęć: |
Ćwiczenia terenowe, 3 godzin, 60 miejsc więcej informacji Konwersatorium, 5 godzin, 60 miejsc więcej informacji Wykład, 22 godzin, 60 miejsc więcej informacji |
|
| Koordynatorzy: | Maria Niklińska, Marta Zakrzewska | |
| Prowadzący grup: | Maria Niklińska, Marta Zakrzewska | |
| Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
| Zaliczenie: | Zaliczenie na ocenę | |
| Ocena wliczana do średniej: | tak |
|
| Efekty kształcenia: | W zakresie wiedzy student: Zna różne definicje biomonitoringu i różne klasyfikacje bioindykatorów; zna organizmy wskaźnikowe stosowane w ocenie zanieczyszczenia powietrza i środowiska; zna przyczyny powstawania chloroz i nekroz na liściach roślin wskaźnikowych; wie jak zastosować odpowiednie biowskaźniki w zależności od rodzaju ocenianego elementu środowiska i ekosystemu; zna przyczyny różnic pomiędzy organizmami w akumulacji metali, W zakresie umiejętności student: Ocenia stopień skażenia środowiska na podstawie koncentracji metali w tkankach biowskaźników; potrafi zastosować odpowiednią metodę bioindykacyjną, przeprowadzi transplantację porostów; analizuje materiały pochodzące z monitoringu historycznego i odnosi je do stanu obecnego; potrafi przygotować prezentację; W zakresie kompetencji student: rozumie potrzebę stałego aktualizowania wiedzy; w grupie pracuje w sposób odpowiedzialny; dba o jakość merytoryczną i estetyczną wykonywanych zadań. |
|
| Wymagania wstępne: | brak, kurs dedykowany dla studentów I roku pierwszego stopnia kierunku biologia |
|
| Forma i warunki zaliczenia: | Dopuszczenie na podstawie obecności, przedstawienia prezentacji Zaliczenie kursu na podstawie egzaminu pisemnego (test wyboru, uzupełnienia, krótkie odpowiedzi). |
|
| Metody sprawdzania i kryteria oceny efektów kształcenia uzyskanych przez studentów: | Obecność na zajęciach (wykłady, konwersatorium i zajęcia w terenie). |
|
| Metody dydaktyczne: | Wykłady w formie prezentacji, ćwiczenia praktyczne |
|
| Bilans punktów ECTS: | Udział w wykładach – 22 h Udział w konwersatorium – 5 h Udział w zajęciach terenowych – 3 h Przygotowanie prezentacji – 5 h Przygotowanie do egzaminu – 10 h Suma 45 h |
|
| Grupa treści kształcenia: | Grupa treści kształcenia do wyboru |
|
| Sylabus przedmiotu dla studentów rozpoczynających studia od roku akademickiego 19/20: | ||
| Pełny opis: |
Definicja, zakres i zasady biomonitoringu; tolerancja ekologiczna a bioindykacja; klasyfikacja biowskaźników; różnorodność metod bioindykacyjnych; rośliny wskaźnikowe; porosty, mchy, rośliny naczyniowe stosowane w ocenie zanieczyszczeń środowiska zanieczyszczeniami gazowymi, metalami ciężkimi i związkami organicznymi; bezkręgowce i kręgowce w bioindykacji; monitoring ekosystemów lądowych w Polsce, mikroorganizmy glebowe w ocenie jakości gleby; Państwowy Monitoring Środowiska - podsystem monitoringu przyrody; aktualne przykłady stosowania bioindykacji w Polsce i na świecie; porównanie biomonitoringu z monitoringiem technicznym; monitoring historyczny; wady i zalety biologicznych metod oceny środowiska. | |
| Literatura: |
Burton M.A.S., Biological Monitoring of Environmental Contaminants (Plants). MARC Rep. 32, Monitoring and Assessment Research Centre, King’s College London, London, 1986. Samiullah Y., Biological Monitoring of Environmental Contaminants: Animals. MARC Rep. 37, Monitoring and Assessment Research Centre, King’s College London, London, 1990. Traczewska T.M., Biologiczne metody oceny skażenia środowiska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław, 2011. Zimny H., Ekologiczna ocena stanu środowiska. Bioindykacja i biomonitoring. Wyd. Grzegorczyk, Warszawa, 2006. | |
| Uwagi: |
Studia pierwszego stopnia: I rok. Kurs fakultatywny - zalecany. | |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Jagielloński w Krakowie.