Uniwersytet Jagielloński w Krakowie - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Zaburzenia psychotyczne

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: WFz.IPs-N-KB22
Kod Erasmus / ISCED: (brak danych) / (0313) Psychologia Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu: Zaburzenia psychotyczne
Jednostka: Instytut Psychologii
Grupy:
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Skrócony opis:

Celem kursu jest zapoznanie studentów ze specyfiką zaburzeń psychotycznych. Wśród omawianych zagadnień znajdą się między innymi: kryteria diagnostyczne zaburzeń psychotycznych, modele etiologiczne, specyfika psychoterapii tej grupy pacjentów.

Pełny opis:

Celem kursu jest zapoznanie studentów ze specyfiką zaburzeń psychotycznych. Wśród omawianych zagadnień znajdą się między innymi: kryteria diagnostyczne zaburzeń psychotycznych, modele etiologiczne, specyfika psychoterapii tej grupy pacjentów.

Literatura:

Birchwood M., Jackson Ch.(2006). Schizofrenia. Modele kliniczne I techniki terapeutyczne. Gdańsk: GWP.

Grzywa A. 2005. Oblicza psychozy. Lublin: Wydawnictwo Czelej.

Lamot G., Grzywa A., Wgląd a choroba psychiczna Psychiatria Polska, 1997,1.

Sęk H. (red.). Psychologia Kliniczna t.2., rozdz. Psychologia schizofrenii.

Birchwood M., Jackson Ch.(2006). Schizofrenia. Modele kliniczne I techniki terapeutyczne. Gdańsk: GWP.

Grzywa A. 2005. Oblicza psychozy. Lublin: Wydawnictwo Czelej.

Lamot G., Grzywa A., Wgląd a choroba psychiczna Psychiatria Polska, 1997,1.

Sęk H. (red.). Psychologia Kliniczna t.2., rozdz. Psychologia schizofrenii.

Efekty uczenia się:

K_W13: Posiada wiedzę z zakresu diagnozy psychologicznej. Rozpoznaje jej specyfikę w odniesieniu do innych modeli diagnozy (zwłaszcza diagnozy medycznej). Rozumie złożony charakter diagnozy psychologicznej jako procesu. Zna podstawowe metody diagnozy psychologicznej w zakresie pomiaru testowego, obserwacji, wywiadu, swobodnych technik diagnostycznych i technik projekcyjnych. Orientuje się w ich wartościach psychometrycznych.

K_W14: Posiada wiedzę dotyczącą zdrowia psychicznego. Zna główne modele zdrowia formułowanie w paradygmacie psychologicznym i medycznym. Posiada wiedzę na temat uwarunkowań zdrowia psychicznego i czynników je wspierających. Zna powszechnie stosowane kryteria rozpoznawania zaburzeń psychicznych. Zna podstawowe systemy klasyfikacji zaburzeń psychicznych (ICD i DSM w ich aktualnych wersjach). Posiada wiedzę o biologicznych, społecznych i kulturowych uwarunkowaniach zaburzeń psychicznych. Orientuje się w aktualnym stanie prawnym w zakresie zdrowia psychicznego.

K_U13: Potrafi zaplanować i przeprowadzić proces diagnostyczny od pierwszego kontaktu z osobą diagnozowaną aż po wydanie opinii czy ekspertyzy psychologicznej. Zna podstawowe narzędzia diagnozy psychologicznej i potrafi dokonać wyboru najbardziej adekwatnego narzędzia. Potrafi ocenić wartość adaptacji narzędzia. Potrafi przeprowadzić wywiad i obserwację psychologiczną. Jest zdolny/na zinterpretować wyniki badań diagnostycznych w świetle szeroko rozumianej wiedzy z zakresu psychologii. Umie sporządzić raport z diagnozy, opinię lub ekspertyzę psychologiczną. Potrafi podjąć adekwatną decyzję na podstawie wyników diagnozy.

K_U14: Potrafi rozpoznać zaburzenia procesów psychicznych: myślenia, emocji, motywacji itd, a także podstawowe objawy zaburzeń w odniesieniu do systemów klasyfikacyjnych. Sprawnie odnosi wyniki diagnozy do klasyfikacji ICD. Potrafi wskazać potencjalne przyczyny zaburzeń – czynniki o charakterze biologicznym, psychicznym i społeczno – kulturowym. Rozumie znaczenie czynników psychologicznych w etiologii i przebiegu chorób somatycznych. Krytycznie posługuje się koncepcjami psychologicznymi w celu opisu i wyjaśnienia zaburzeń psychicznych. Potrafi dostosować swoje postępowanie do obowiązującego prawa o ochronie zdrowia psychicznego. Potrafi rozpoznać potencjalne zagrożenia i udzielić wskazówek w zakresie promocji zdrowia psychicznego. Potrafi w sposób kompetentny udzielić pomocy psychologicznej w nagłych wypadkach.

K_K13: Uznaje proces diagnozy za szczególną postać interakcji międzyosobowej. Zdaje sobie sprawę z ograniczeń wiedzy o człowieku uzyskanej w toku diagnozy psychologicznej, w tym również z faktu, że diagnoza stanowi równocześnie ingerencję w problem, będący przedmiotem diagnozy . Rozumie konieczność stosowania testu wyłącznie przez osoby uprawnione. Nawiązuje kontakt z osobą diagnozowaną tak, aby umożliwić jej jak najbardziej rzetelne wykonanie testów. Zachowuje bezstronność w interpretacji wyników diagnozy. Potrafi w sposób jasny komunikować wyniki diagnozy innym psychologom. Przekazując wyniki badania osobie diagnozowanej, stara się o dostarczenie rzetelnej informacji, unikając etykietowania i stereotypizacji. Formułując raport, opinię lub ekspertyzę, unika nieuprawnionych uogólnień. Szanuje poufność wyników diagnozy.

K_K14: Docenia unikalną wartość zdrowia psychicznego, promocję zdrowia uznając za jeden z głównych priorytetów w pracy psychologa. Dba o własne zdrowie psychiczne, zachęca i motywuje do tego innych ludzi. Odróżnia odmienność od zaburzenia, przeciwstawia się dyskryminacji osób i grup społecznych ze względu na odmienność światopoglądu, przynależności narodowej i etnicznej, systemu wartości, wieku, płci, orientacji seksualnej. Osoby z zaburzeniami psychicznymi traktuje z szacunkiem i zrozumieniem, unikając stereotypów i uprzedzeń. Potrafi nawiązać kontakt z osobą zaburzoną i udzielić jej wsparcia i pomocy psychologicznej. W przypadku osób chorych somatycznie potrafi udzielić pomocy psychologicznej. Uznaje możliwość i zasadność działań prozdrowotnych i poprawy jakości życia w każdej sytuacji, również wobec osób poważnie chorych i umierających. Przejawia gotowość do udzielenia pomocy psychologicznej w nagłych wypadkach.

Metody i kryteria oceniania:

Rozmowa w trakcie zajęć, dyskusje, egzamin pisemny

Egzamin testowy

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Jagielloński w Krakowie.
ul. Gołębia 24, 31-007 Kraków https://www.uj.edu.pl kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.3.0 usosweb12c