Ekologia zapylania kwiatów
Informacje ogólne
| Kod przedmiotu: | WBNZ-312 | Kod Erasmus / ISCED: |
(brak danych)
/
(0511) Biologia
 |
| Nazwa przedmiotu: | Ekologia zapylania kwiatów | ||
| Jednostka: | Instytut Botaniki | ||
| Grupy: |
Biologia: przedmioty dla programu WBNZ-n011-0-ZD-6 Kursy zalecane w ścieżce kształcenia: biologia organizmów, I st. Kursy zalecane w ścieżce kształcenia: biologia środowiskowa, I st. Przedmioty dla programu WBL-0011-1SO (Biologia 1 stopień; 1 rok; 2 rok) |
||
| Punkty ECTS i inne: |
2.00  zobacz reguły punktacji |
||
| Język prowadzenia: | polski | ||
Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2020/2021" (jeszcze nie rozpoczęty)
| Okres: | 2021-02-24 - 2021-06-15 |
 
 zobacz plan zajęć |
| Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 8 godzin, 45 miejsc więcej informacji Wykład, 22 godzin, 45 miejsc więcej informacji |
|
| Koordynatorzy: | Bartosz Płachno | |
| Prowadzący grup: | Bartosz Płachno | |
| Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
| Zaliczenie: | Przedmiot - Zaliczenie na ocenę | |
| Ocena wliczana do średniej: | tak |
|
| Cele kształcenia: | Celem modułu jest zapoznanie studentów z budową kwiatów roślin naczyniowych, organów generatywnych nagozalążkowych oraz powiązanie ich z typem zapylania . |
|
| Efekty kształcenia: | Wiedza: Student zna i rozumie budowę organów rozmnażania roślin nasiennych oraz interakcje pomiędzy rośliną a jej zapylaczem. Student zna: ogólne terminy związane ze sposobami zapylania, wektorami abiotycznymi i biotycznymi w różnych typach zapylania, typami budowy kwiatów i przystosowań w powiązaniu ze sposobami zapylania, koewolucji roślina zapylacz, ewolucji zróżnicowań sposobów zapylania u niektórych przedstawicieli danej rodziny, czy rodzaju przekształceń środowiska przez człowieka i konsekwencji związanych z przyszłością niektórych organizmów. Student zna uwarunkowania związane ze znaczeniem stosowanych w agrocenozach środków ochrony roślin a możliwościami spadku produkcji z upraw w związku z redukcją zapylaczy, Student zna zagrożenia wynikające z zanieczyszczenia środowiska i redukcji zapylaczy wraz z roślinami przez nie zapylanymi. Umiejętności: Student potrafi wyszukiwać i krytycznie selekcjonować dane i informacje z zakresu ekologii zapylania. Student potrafi dostrzec i docenić zależność między bogactwem gatunkowym roślin a zróżnicowaniem zapylaczy. Student potrafi rozpoznać podstawowe typy zapylania na podstawie budowy kwiatów. Student potrafi identyfikować przystosowania wybranych gatunków zwierząt do zapylania pewnych gatunków kwiatów. |
|
| Wymagania wstępne: | brak wymagań wstępnych |
|
| Forma i warunki zaliczenia: | Zaliczenie pisemne w formie esejów. Do uzyskania zaliczenia wymagane jest co najmniej 55% punktów. Warunkiem dopuszczenia do zaliczenia jest odbycie zajęć w Ogrodzie Botanicznym UJ. |
|
| Metody sprawdzania i kryteria oceny efektów kształcenia uzyskanych przez studentów: | Osiągnięcie przez studenta efektów kształcenia z zakresu wiedzy zostanie sprawdzone za pomocą esejów. Wymagana jest znajomość przynajmniej połowy z wymienionych efektów kształcenia. Oceniana będzie poprawność merytoryczna odpowiedzi. Efekty kształcenia z umiejętności zostaną sprawdzone podczas zajęć w ogrodzie botanicznym poprzez rozpoznanie przez studenta podstawowych typów zapylania na podstawie budowy 10 kwiatów. Osiągnięcie przez studenta efektów kształcenia z tego zakresu zostanie uznane jeśli prawidłowo rozpozna 6 z 10 przedstawionych przykładów. |
|
| Metody dydaktyczne: | Wykład prezentacje multimedialne Pokaz, zajęcia w Ogrodzie Botanicznym UJ, podczas których studenci pod kierunkiem prowadzącego analizują wybrane kwiaty oraz ich cechy związane z typem zapylacza. |
|
| Bilans punktów ECTS: | Wykłady: 22 godzin Pokaz w Ogrodzie Botanicznym UJ: 8 godzin Przygotowanie do zaliczenia przedmiotu 16 godzin Suma: 50 godzin |
|
| Grupa treści kształcenia: | Grupa treści kształcenia do wyboru |
|
| Pełny opis: |
Zarys badań nad zapyleniem u nago i okrytozalążkowych. Zapylenie. Struktura gruczołów nektarowych oraz osmoforów. Zapylenie krzyżowe, samozapylenie, samoniezgodność. Przegląd różnych form zoogamii (entomogamia - zapylanie przez owady, ornitogamia - zapylanie przez ptaki, teriogamia - zapylanie przez ssaki i pozostałe kręgowce). Oszustwa kwiatowe. Zapylanie przez wodę (hydrogamia) i wiatr (anemogamia). Przedstawienie na żywym materiale roślinnym przystosowań do zapylenia przez wiatr, wodę oraz zwierzęta (owady, gady, ptaki, latające i nielatające ssaki) oraz geitonogamii wewnętrznej. Formy zapylania w różnych okresach geologicznych. Zjawisko koewolucji zapylaczy i kwiatów. Ochrona biocenoz warunkiem przetrwania układu roślina zapylacz. | |
| Literatura: |
Literatura podstawowa (wybrane rozdziały): Dafni A., Kevan P.G., Husband B. 2005. Practical pollination Biology. Enviroquest, Ltd. Cambridge, Ontario, Kanada. Szafer W., Wojtusiakowa H. 1969. kwiaty i zwierzęta: zarys ekologii kwiatów. PWN, W-wa. Szafer W. 1956. Tajemnice kwiatów. PWN, W-wa. Literatura uzupełniająca: Podbielkowski Z., Podbielkowska M., 1992 Przystosowanie roślin do środowiska, WSiP, Warszawa. | |
| Uwagi: |
Kurs zalecany w ścieżkach kształcenia: biologia organizmów, biologia środowiskowa. studia pierwszego stopnia, II i III rok | |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Jagielloński w Krakowie.