Pomoc psychologiczna – pomoc dzieciom i młodzieży

Drugi blok tematyczny kursu „Pomoc psychologiczna” (WFz.IPs-N-A17)

Problematyka: Problemy związane ze wspomaganiem rozwoju, pomoc dzieciom i młodzieży z zaburzeniami emocjonalnymi.

Zaliczenie warsztatów podstawą dopuszczenia do egzaminu z całości kursu WFz.IPs-N-A17.

Drugi blok tematyczny kursu „Pomoc psychologiczna” (WFz.IPs-N-A17)

Problematyka: Problemy związane ze wspomaganiem rozwoju, pomoc dzieciom i młodzieży z zaburzeniami emocjonalnymi.

Zaliczenie warsztatów podstawą dopuszczenia do egzaminu z całości kursu WFz.IPs-N-A17.

SYLABUS DO ĆWICZEŃ:

1. Pomoc psychologiczna dzieciom i młodzieży: stymulowanie rozwoju - ustalenia terminologiczne, omówienie literatury, okresy rozwojowe a etapy rozwoju zabawy, obserwacja dziecka podczas zabawy, analiza poziomu zabawy, wspomaganie rozwoju poprzez zabawę w różnych okresach rozwojowych

2. Pomoc psychologiczna dzieciom i młodzieży: podejścia terapeutyczne wykorzystujące różne formy aktywności zabawowej, rozwój emocjonalny i społeczny w biegu ludzkiego życia, nazywanie, wyrażanie i odczytywanie emocji, sposoby radzenia sobie z trudnymi emocjami

3. Pomoc psychologiczna dzieciom i młodzieży: dzieci i młodzież jako adresaci pomocy psychologicznej - kontekst rozwoju, potrzeby, oczekiwania i motywacja do pomocy, cele pomocy, specyfika kontaktu z dziećmi i młodzieżą - czynniki istotne w nawiązywaniu kontaktu i utrudniające go, wieloaspektowość oceny funkcjonowania dziecka i nastolatka w jego środowiskach, umiejętności osoby pomagającej - skuteczna komunikacja werbalna (metody aktywnego słuchania: parafrazowanie, klaryfikowanie, odzwierciedlanie, formułowanie pytań), wybrane techniki i formy pracy w pomocy psychologicznej dzieciom i młodzieży z trudnościami: relaksacja i wizualizacja, biofeedback, techniki projekcyjne, poznawczo-behawioralne, techniki pracy z grupą (profilaktyka i psychoedukacja)

Colin F., Horton I. (2013). Psychoterapia i poradnictwo. T. I, II. Gdańsk: GWP.

Okun B.F. (2002). Skuteczna pomoc psychologiczna. Warszawa: Instytut Psychologii Zdrowia, polskie Towarzystwo Psychologiczne.

Sęk H. (2000). Społeczna psychologia kliniczna. PWN.

Stewart J. (2003). Mosty zamiast murów. PWN.

UMIEJĘTNOŚCI

K_U13 3: Potrafi zaplanować i przeprowadzić proces diagnostyczny od pierwszego kontaktu z osobą diagnozowaną aż po wydanie opinii czy ekspertyzy psychologicznej. Zna podstawowe narzędzia diagnozy psychologicznej i potrafi dokonać wyboru najbardziej adekwatnego narzędzia. Potrafi ocenić wartość adaptacji narzędzia. Potrafi przeprowadzić wywiad i obserwację psychologiczną. Jest zdolny/na zinterpretować wyniki badań diagnostycznych w świetle szeroko rozumianej wiedzy z zakresu psychologii. Umie sporządzić raport z diagnozy, opinię lub ekspertyzę psychologiczną. Potrafi podjąć adekwatną decyzję na podstawie wyników diagnozy.

K_U14 3: Potrafi rozpoznać zaburzenia procesów psychicznych: myślenia, emocji, motywacji itd, a także podstawowe objawy zaburzeń w odniesieniu do systemów klasyfikacyjnych. Sprawnie odnosi wyniki diagnozy do klasyfikacji ICD. Potrafi wskazać potencjalne przyczyny zaburzeń – czynniki o charakterze biologicznym, psychicznym i społeczno-kulturowym. Rozumie znaczenie czynników psychologicznych w etiologii i przebiegu chorób somatycznych. Krytycznie posługuje się koncepcjami psychologicznymi w celu opisu i wyjaśnienia zaburzeń psychicznych. Potrafi dostosować swoje postępowanie do obowiązującego prawa o ochronie zdrowia psychicznego. Potrafi rozpoznać potencjalne zagrożenia i udzielić wskazówek w zakresie promocji zdrowia psychicznego. Potrafi w sposób kompetentny udzielić pomocy psychologicznej w nagłych wypadkach.

KOMPETENCJE

K_K11 3: Uznaje złożoność determinacji ludzkiego zachowania, nie lekceważąc i nie pomniejszając wpływu czynników rozwojowych. Potrafi sprawnie komunikować się z osobami w różnych okresach rozwojowych (dzieci, osoby starsze), starając się być wolnym od stereotypów i uprzedzeń. Przeciwstawia się dyskryminacji osób ze względu na wiek. Jest gotowy/a zaangażować swoją wiedzę i umiejętności w celu rozpoznania zagrożeń dla rozwoju i w celu działania na jego korzyść, tak w wymiarze indywidualnym, jak i społecznym.

K_K13 3: Uznaje proces diagnozy za szczególną postać interakcji międzyosobowej. Zdaje sobie sprawę z ograniczeń wiedzy o człowieku uzyskanej w toku diagnozy psychologicznej, w tym również z faktu, że diagnoza stanowi równocześnie ingerencję w problem, będący przedmiotem diagnozy . Rozumie konieczność stosowania testu wyłącznie przez osoby uprawnione. Nawiązuje kontakt z osobą diagnozowaną tak, aby umożliwić jej jak najbardziej rzetelne wykonanie testów. Zachowuje bezstronność w interpretacji wyników diagnozy. Potrafi w sposób jasny komunikować wyniki diagnozy innym psychologom. Przekazując wyniki badania osobie diagnozowanej, stara się o dostarczenie rzetelnej informacji, unikając etykietowania i stereotypizacji. Formułując raport, opinię lub ekspertyzę, unika nieuprawnionych uogólnień. Szanuje poufność wyników diagnozy.

K_K14 3: Docenia unikalną wartość zdrowia psychicznego, promocję zdrowia uznając za jeden z głównych priorytetów w pracy psychologa. Dba o własne zdrowie psychiczne, zachęca i motywuje do tego innych ludzi. Odróżnia odmienność od zaburzenia, przeciwstawia się dyskryminacji osób i grup społecznych ze względu na odmienność światopoglądu, przynależności narodowej i etnicznej, systemu wartości, wieku, płci, orientacji seksualnej. Osoby z zaburzeniami psychicznymi traktuje z szacunkiem i zrozumieniem, unikając stereotypów i uprzedzeń. Potrafi nawiązać kontakt z osobą zaburzoną i udzielić jej wsparcia i pomocy psychologicznej. W przypadku osób chorych somatycznie potrafi udzielić pomocy psychologicznej. Uznaje możliwość i zasadność działań prozdrowotnych i poprawy jakości życia w każdej sytuacji, również wobec osób poważnie chorych i umierających. Przejawia gotowość do udzielenia pomocy psychologicznej w nagłych wypadkach.

WIEDZA

K_W13 3: Posiada wiedzę z zakresu diagnozy psychologicznej. Rozpoznaje jej specyfikę w odniesieniu do innych modeli diagnozy (zwłaszcza diagnozy medycznej). Rozumie złożony charakter diagnozy psychologicznej jako procesu. Zna podstawowe metody diagnozy psychologicznej w zakresie pomiaru testowego, obserwacji, wywiadu, swobodnych technik diagnostycznych i technik projekcyjnych. Orientuje się w ich wartościach psychometrycznych.

K_W14 3: Posiada wiedzę dotyczącą zdrowia psychicznego. Zna główne modele zdrowia formułowanie w paradygmacie psychologicznym i medycznym. Posiada wiedzę na temat uwarunkowań zdrowia psychicznego i czynników je wspierających. Zna powszechnie stosowane kryteria rozpoznawania zaburzeń psychicznych. Zna podstawowe systemy klasyfikacji zaburzeń psychicznych (ICD i DSM w ich aktualnych wersjach). Posiada wiedzę o biologicznych, społecznych i kulturowych uwarunkowaniach zaburzeń psychicznych. Orientuje się w aktualnym stanie prawnym w zakresie zdrowia psychicznego.

K_W15 2: Posiada wiedzę podstawową z zakresu etyki ogólnej i wiedzę poszerzoną z zakresu etyki zawodu. Zna podstawowe stanowiska w etyce i zasady rozumowania etycznego. Jest świadomy/a najpoważniejszych dylematów etycznych związanych z wykonywaniem zawodu psychologa. Zna podstawowe standardy etyczno-zawodowe, wypracowane przez środowiska psychologów w Polsce (KE-ZP) i w innych krajach, szczególnie zaś regulacje o charakterze międzynarodowym (kodeks EFPA, Deklaracja IUPsyS). Zna podstawy prawne i organizację wykonywania zawodu psychologa w Polsce i Unii Europejskiej. Posiada wiedzę na temat praw człowieka, praw dziecka, praw pacjenta.

Obecność na warsztatach obowiązkowa.

Zaliczenie warsztatów podstawą dopuszczenia do egzaminu z całości kursu A17-I.