Drukuj sylabusŹródłoznawstwo XX wieku
Informacje ogólne
| Kod przedmiotu: | WH.IH.UD.7.6 |
| Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
| Nazwa przedmiotu: | Źródłoznawstwo XX wieku |
| Jednostka: | Instytut Historii |
| Grupy: | |
| Punkty ECTS i inne: |
0 LUB
2.00
(w zależności od programu)
|
| Język prowadzenia: | polski |
Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2023/2024" (w trakcie)
| Okres: | 2024-02-26 - 2024-06-16 |
 
PN KON
KON
WT ŚR CZ PT |
| Typ zajęć: |
Konwersatorium, 30 godzin
|
|
| Koordynatorzy: | Jarema Słowiak | |
| Prowadzący grup: | Jarema Słowiak | |
| Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
| Zaliczenie: | Przedmiot - Zaliczenie na ocenę | |
| Efekty kształcenia: | Wiedza: 1. Ma pogłębioną wiedzę dotyczącą źródeł historycznych, zwłaszcza tych specyficznych dla XX w. (film, fotografia, nagranie).[K_W13] 2. Posiada wiedzę pozwalającą na analizę i krytykę źródeł historycznych [K_W12] 3. Rozumie pojęcie plagiatu, jest uczulony na ochronę praw autorskich, orientuje się w ofercie współczesnych instytucji kultury [K_W20] Umiejętności: 1. Potrafi korzystać z bibliografii, katalogów, zbiorów dokumentów drukowanych i wydawnictw źródłowych ciągłych, a także przewodników po archiwach [[K_U08] 2. Potrafi stosować w mowie i piśmie terminologię fachową związaną ze źródłami [[K_U05] 3. Potrafi dokonać pogłębionej krytyki źródeł historycznych (np. prasy czy fotografii jako specyficznego źródła). [K_U09] Kompetencje społeczne: 1. Dostrzega i rozumie konieczność przestrzegania norm etycznych w nauce, a szczególnie w pracy historyka. [K_K01] 2. Dostrzega i szanuje dziedzictwo historyczne swojego kraju, regionu oraz Europy. K_K06] 3. Potrafi prowadzić polemikę w sposób tolerancyjny i z poszanowaniem innych poglądów. [K_K02] |
|
| Wymagania wstępne: | brak |
|
| Forma i warunki zaliczenia: | zaliczenie pod zwykłymi warunkami (obecność na zajęciach [dopuszczalne dwie nieobecności bez konieczności zdania zaległości podczas dyżurów]; aktywność na zajęciach). Warunki zaliczenia w formie egzaminu: egzamin ustny z zakresu tematycznego poruszanego na zajęciach i z podanej literatury przedmiotu PRZEDSTAWIENIE BIBLIOGRAFII WYBRANEGO (UZGODNIONEGO Z PROWADZĄCYM ZAJĘCIA) ZAGADNIENIA ZAWIERAJĄCEGO ELEMENTY KWERENDY ARCHIWALNEJ) |
|
| Metody sprawdzania i kryteria oceny efektów kształcenia uzyskanych przez studentów: | Studenci są oceniani w sposób ciągły na podstawie uczestnictwa i aktywności na zajęciach oraz – ochotniczo lub w wypadku zdawania zaległości – na podstawie realizacji opracowania na wybrany temat. Dodatkowymi kryteriami oceny są: terminowość oraz dostosowanie się do wymagań dotyczących sposobu ich wykonania, określonych przez prowadzącego zajęcia. Metody kształtujące dla oceny ciągłej to: - bieżąca ocena i ewentualna korekta realizacji opracowania na zadany temat - dyskusja oceniając- ostateczna, końcowa ocena wykonania zadań oraz opracowania, w tym zgodności z zaleceniami |
|
| Metody dydaktyczne - słownik: | Metody eksponujące - ekspozycja |
|
| Metody dydaktyczne: | Metody podające - opis Metody podające - opowiadanie Metody praktyczne - pokaz Metody eksponujące - ekspozycja Metody podające - objaśnienie lub wyjaśnienie |
|
| Bilans punktów ECTS: | 2 ECTS |
|
| Wymiar, zasady i forma odbywania praktyk: | nie przewiduje się praktyk |
|
| Sylabus przedmiotu dla studentów rozpoczynających studia od roku akademickiego 19/20 lub później: | ||
| Skrócony opis: |
rodzaje źródeł ze szczególnym uwzględnieniem oficjalnych - historia powszechna z elementami historii Polski |
|
| Pełny opis: |
Przedmiot ma formułę konwersatorium połączonego z wykładem. Zakresem dziedzinowym jest historia powszechna z elementami historii Polski, polityka zagraniczna, polityka wewnętrzna, dyplomacja. Pojęcie źródłoznawstwa; rodzaje źródeł (ze szczególnym uwzględnieniem źródeł proweniencji oficjalnej); źródła urzędowe ze szczególnym uwzględnieniem historii powszechnej (sprawozdania z obrad parlamentów i gabinetów, korespondencja dyplomatyczna, akta ministerstw spraw zagranicznych, attaches wojskowych, placówek konsularnych, przedstawicielstw handlowych, poszczególnych ministerstw). Źródła sądowe i policyjne. Dokumentacja gospodarcza. Diariusz i pamiętnik. Fotografia i film. Źródła wywoływane: historia mówiona (oral history) jako źródło do historii XX w. Falsyfikaty i plagiaty. Edycje dokumentów, publikatory rządowe, strony WWW, bazy danych. Źródła a przygotowanie pracy magisterskiej. Zapoznanie studentów z podstawowymi źródłami i dyskusja na ich temat |
|
| Literatura: |
Odpowiednie tytuły zależnie od poszczególnych zajęć. Ogólnie: I. Ihnatowicz, Nauki pomocnicze historii XIX i XX wieku, Warszawa 1990. I. Ihnatowicz, A. Biernat, Vademecum do badań nad historią XIX i XX w., Warszawa 2003. J. Szymański, Nauki pomocnicze historii, Warszawa 1983. Z. Wojtkowiak, Nauki pomocnicze historii najnowszej. Źródłoznawstwo, Poznań 2003. |
|
| Uwagi: |
brak uwag |
|
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Jagielloński w Krakowie.
