Kurs monograficzny z historii filmu niemego lub klasycznego
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WZ.ISA-MF1-121.1/2 |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Kurs monograficzny z historii filmu niemego lub klasycznego |
Jednostka: | Instytut Sztuk Audiowizualnych |
Grupy: |
Fakultatywne w II semestrze I roku studiów stacjonarnych filmoznwstwa i wiedzy o nowych mediach |
Punkty ECTS i inne: |
3.00
|
Język prowadzenia: | polski |
Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2023/2024" (w trakcie)
Okres: | 2024-02-26 - 2024-06-16 |
Przejdź do planu
PN WT KON
ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Konwersatorium, 30 godzin, 66 miejsc
|
|
Koordynatorzy: | Iwona Kolasińska-Pasterczyk | |
Prowadzący grup: | Iwona Kolasińska-Pasterczyk | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Przedmiot - Egzamin | |
Cele kształcenia: | Poszerzenie wiedzy z zakresu kina niemego lub/ i klasycznego o profilu monograficznym (np. ukierunkowanie pod kątem wybranego tematu wiodącego, nurtu w sztuce filmowej, wybranej dekady (np. lata 20.30.40....), twórczości filmowej wybranego reżysera, określonej formuły gatunkowej itp. W roku akademickim 2022/2023 realizowany będzie temat: Kino "wierzących w obraz" - różne aspekty kreacji w filmie (wybrane zagadnienia). |
|
Efekty kształcenia: | Uzyskanie rozszerzonej wiedzy na temat wybranych fenomenów kina niemego i kina klasycznego w obrębie wskazanego tematu. - Student ma pogłębioną wiedzę z zakresu historii filmu powszechnego - niemego lub/ i klasycznego, ukierunkowaną pod kątem wybranych zjawisk; - Student poznaje w sposób bardziej dogłębny tematy, nurty w kinie, twórczość wybranych reżyserów, filmy o szczególnym znaczeniu artystycznym, pozostające poza głównym kanonem treści omawianych w ramach kursów obowiązkowych z historii kina; - Dzięki zogniskowaniu na wybranym zagadnieniu z historii filmu niemego lub/ i klasycznego, student poznaje jego szerokie konteksty historyczno-estetyczne, co pozwoli mu na rozpoznanie jego znaczenia dla rozwoju sztuki XX wieku. |
|
Wymagania wstępne: | Brak. |
|
Forma i warunki zaliczenia: | Podstawę zaliczenia stanowi praca pisemna (analiza/interpretacja ) ukierunkowana pod kątem jednego z tematów podanych przez prowadzącego. |
|
Metody sprawdzania i kryteria oceny efektów kształcenia uzyskanych przez studentów: | Studenci są oceniani na podstawie uczestnictwa i aktywności na zajęciach, realizacji prac indywidualnych (prace pisemne, referaty). Dodatkowe kryteria stanowią terminowość wykonania zadań oraz dostosowanie się do wymagań dotyczących sposobu ich wykonania, określonych przez prowadzącego zajęcia. |
|
Metody dydaktyczne - słownik: | Metody eksponujące - film |
|
Metody dydaktyczne: | Dyskusja dydaktyczna, studia przypadków (analizy/interpretacje filmów), wykład konwersacyjny, pokazy fragmentów filmów, prezentacje dokonywane przez studentów. |
|
Bilans punktów ECTS: | Uczestnictwo w zajęciach: 30 godzin. Przygotowanie się do zajęć, w tym lektura literatury obowiązkowej i dodatkowej oraz znajomość wybranych filmów: 30 godzin. Przygotowanie prac pisemnych: 15 godzin. ECTS: 3.0 |
|
Wymiar, zasady i forma odbywania praktyk: | Nie doityczy. |
|
Sylabus przedmiotu dla studentów rozpoczynających studia od roku akademickiego 19/20 lub później: | Filmoznawstwo i wiedza o nowych mediach, studia stacjonarne pierwszego stopnia, rok 1 |
|
Skrócony opis: |
Poszerzenie wiedzy z zakresu kina niemego i klasycznego pod kątem tematu: Kino "wierzących w obraz" - różne aspekty kreacji w filmie (wybrane zagadnienia) |
|
Pełny opis: |
KURS MONOGRAFICZNY Z HISTORII FILMU NIEMEGO LUB/ I KLASYCZNEGO DZIENNE 2023/2024 II – semestr. Treści merytoryczne przedmiotu: Kino „wierzących w obraz” – różne aspekty kreacji w filmie (wybrane zagadnienia): 1.Sztuka opowiadania obrazem w służbie demaskatorskich powinności kina: na przykładzie trzech kontrowersyjnych arcydzieł wczesnego kina: - Joanna d`Arc (USA, 1917) Cecila B. DeMille`a, Kartki z księgi Szatana (Dania 1919) Carla Theodora Dreyera i Czarownica (Szwecja, 1922) Benjamina Christensena; 2.Pod znakiem fotogeniczności - Francuska Szkoła Impresjonistyczna i jej mistrzowie: - Louis Delluc, czyli we władzy melancholii, - Germaine Dulac - portretowanie duszy kobiety, - Marcel L`Herbier - „poeta sztuki niemej”, - Abel Gance - „czas obrazu” i eksperymentu - Jean Epstein - poszukiwanie efektu nadwrażenia; 3.Prowokacja artystyczna i skandal surrealistyczny – rewolucja w estetyce: Pies andaluzyjski (1929) i Złoty wiek (1930) Luisa Buñuela; - Metafora surrealistyczna, kategoria l`amour fou, estetyka szoku, mitologia i dramat niespełnienia (Pies andaluzyjski, 1929 Luisa Buñuela); - Specyfika bluźnierstwa surrealistycznego – artystyczna prowokacja w Złotym wieku (1930) Luisa Buñuela; 4.Estetyka niesamowitości – hollywoodzki model horroru filmowego (przykład klasycznej formuły gatunku), składowe „gotyckości” a magia obrazu (na wybranych przykładach); 5.W stronę estetyki brzydoty. Motyw Physica curiosa w kontrowersyjnym filmie Dziwolągi Toda Browninga (i jego reinterpretacja w filmie Nawet karły były kiedyś małe Wernera Herzoga); 6..Pod znakiem wyobraźni dekadenckiej – komponenty stylu horrorów Rogera Cormana (efekt makabry i dystans ironii, czyli nowa formuła horroru lat 60.); 7.Ekspresja sfery Cienia: „gotyckość”, psychoanaliza stematyzowana w diegezie filmu, subiektywizacja wizji filmowej, czyli film noir lat 40. i 50.; 8.Przypadek „poetów kina”: przedstawiciele kina francuskiego lat 40. i 50.: Jean Cocteau – fascynacja ‘wewnętrzną nocą”, filozoficzne rozprawy o życiu i śmierci, logika snu, zderzenie świata realnego z tym, co niepoznawalne (zwłaszcza trylogia orficka); 9.Przypadek „poetów kina”: przedstawiciele kina francuskiego lat 40.i 50.: Robert Bresson – mistrz „sztuki refleksyjnej”, ascetycznego stylu, istota wizualizacji ‘duchowego stylu’, dotyk transcendencji, twórczość sytuowana w kręgu estetyki tajemnicy, artystyczny patron Nowej Fali; 10. Malarze światła” – Emilio „El Indio” Fernández i Gabriel Figueroa (przykład unikalnego stylu wizualnego w kinie meksykańskim lat 40. i 50.); 11..Mistrz „wyobraźni wyzwolonej”: Luis Buñuel - a). Sztuka prowokacji i styl paraboliczny w filmach meksykańskich Buñuela, b).Poetyka oniryczna i powrót do surrealizmu w filmach francuskich Buñuela (na wybranym przykładzie). |
|
Literatura: |
Wykaz literatury (wybrane pozycje w jęz. polskim): HISTORIA KINA TOM 1. KINO NIEME, red. T. Lubelski, I. Sowińska, R. Syska, Universitas, Kraków 2009 (podręcznik); HISTORIA KINA TOM 2. KINO KLASYCZNE, red. T. Lubelski, I. Sowińska, R. Syska, Universitas, Kraków 2011 (podręcznik); Kino gatunków, pod red. A. Helman, Kraków 1991; Wokół kina gatunków, pod red. K. Loski, Kraków 2001; Noël Carrol, Filozofia horroru, słowo/ obraz terytoria, Gdańsk 2004; Iwona Kolasińska, Kobieta i demony. O widzu horroru filmowego, RABID, Kraków 2003; „Film na świecie” 1991, nr 381 (R. Corman, s. 87-92); Andrzej Kołodyński, Roger Corman – zwycięska dynamika kiczu [w:] Mistrzowie kina amerykańskiego. Klasycy, red. Ł.A. Plesnar, R. Syska, RABID, Kraków 2006; „Ani mi leżeć umarłej na wieki…” Ligeja Poego według Cormana [w:] Adaptacje literatury amerykańskiej, red. R. Syska, EKRANy, Kraków 2011; „Studia Filmoznawcze” nr 31 (film noir); Janey Place, Kobiety w filmie czarnym, „Film na świecie 1991 nr 384 (kino, kobieta i…), s. 51-61; Patrycja Włodek, Czarny kryminał i nieklasyczna narracja – „Wielki sen” Howarda Hawksa, „Żegnaj laleczko” Edwarda Dmytryka i „Tajemnica Jeziora” Roberta Montgomery`ego, „Kwartalnik filmowy” 2011, nr 71/72; Patrycja Włodek, Film noir na pograniczu kontynentów – amerykańskie lęki, europejski styl, „Kultura Współczesna” 2011, nr 2(68); Pierre Leprohon, Film francuski (1895-1945), Warszawa 1957; „Film na świecie” 1983/12 (R. Bresson); „Film na świecie” 1975/4 (L. Buñuel); Mirosław Przylipiak, Luis Buñuel – przekraczanie granicy [w;] Mistrzowie kina europejskiego, red. K. Sobotka, Łódź 1996; Andrzej Werner, Krzyż i sztylet. Buñuel [w:] idem, Dekada filmu, Wydawnictwo IBL, Warszawa 1997; Iwona Kolasińska-Pasterczyk, PIEKŁA Luisa Buñuela. Wokół problematyki sacrum i profanum, RABID, Kraków 2007; Mistrzowie kina europejskiego, red. K. Sobotka, Łódź 1996 (tu: Bresson, Buñuel, Herzog); Werner Herzog. Wydawcy Peter C. Seel, Bogusław Zmudziński, Kraków 1994; „Film na świecie” 1986, nr 331-332 (tu: Herzog). |
|
Uwagi: |
Brak |
Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2024/2025" (jeszcze nie rozpoczęty)
Okres: | 2025-02-26 - 2025-06-15 |
Przejdź do planu
PN WT KON
ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Konwersatorium, 30 godzin, 66 miejsc
|
|
Koordynatorzy: | Iwona Kolasińska-Pasterczyk | |
Prowadzący grup: | Iwona Kolasińska-Pasterczyk | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Przedmiot - Egzamin | |
Cele kształcenia: | Poszerzenie wiedzy z zakresu kina niemego lub/ i klasycznego o profilu monograficznym (np. ukierunkowanie pod kątem wybranego tematu wiodącego, nurtu w sztuce filmowej, wybranej dekady (np. lata 20.30.40....), twórczości filmowej wybranego reżysera, określonej formuły gatunkowej itp. W roku akademickim 2022/2023 realizowany będzie temat: Kino "wierzących w obraz" - różne aspekty kreacji w filmie (wybrane zagadnienia). |
|
Efekty kształcenia: | Uzyskanie rozszerzonej wiedzy na temat wybranych fenomenów kina niemego i kina klasycznego w obrębie wskazanego tematu. - Student ma pogłębioną wiedzę z zakresu historii filmu powszechnego - niemego lub/ i klasycznego, ukierunkowaną pod kątem wybranych zjawisk; - Student poznaje w sposób bardziej dogłębny tematy, nurty w kinie, twórczość wybranych reżyserów, filmy o szczególnym znaczeniu artystycznym, pozostające poza głównym kanonem treści omawianych w ramach kursów obowiązkowych z historii kina; - Dzięki zogniskowaniu na wybranym zagadnieniu z historii filmu niemego lub/ i klasycznego, student poznaje jego szerokie konteksty historyczno-estetyczne, co pozwoli mu na rozpoznanie jego znaczenia dla rozwoju sztuki XX wieku. |
|
Wymagania wstępne: | Brak. |
|
Forma i warunki zaliczenia: | Podstawę zaliczenia stanowi praca pisemna (analiza/interpretacja ) ukierunkowana pod kątem jednego z tematów podanych przez prowadzącego. |
|
Metody sprawdzania i kryteria oceny efektów kształcenia uzyskanych przez studentów: | Studenci są oceniani na podstawie uczestnictwa i aktywności na zajęciach, realizacji prac indywidualnych (prace pisemne, referaty). Dodatkowe kryteria stanowią terminowość wykonania zadań oraz dostosowanie się do wymagań dotyczących sposobu ich wykonania, określonych przez prowadzącego zajęcia. |
|
Metody dydaktyczne - słownik: | Metody eksponujące - film |
|
Metody dydaktyczne: | Dyskusja dydaktyczna, studia przypadków (analizy/interpretacje filmów), wykład konwersacyjny, pokazy fragmentów filmów, prezentacje dokonywane przez studentów. |
|
Bilans punktów ECTS: | Uczestnictwo w zajęciach: 30 godzin. Przygotowanie się do zajęć, w tym lektura literatury obowiązkowej i dodatkowej oraz znajomość wybranych filmów: 30 godzin. Przygotowanie prac pisemnych: 15 godzin. ECTS: 3.0 |
|
Wymiar, zasady i forma odbywania praktyk: | Nie doityczy. |
|
Sylabus przedmiotu dla studentów rozpoczynających studia od roku akademickiego 19/20 lub później: | Filmoznawstwo i wiedza o nowych mediach, studia stacjonarne pierwszego stopnia, rok 1 |
|
Skrócony opis: |
Poszerzenie wiedzy z zakresu kina niemego i klasycznego pod kątem tematu: Kino "wierzących w obraz" - różne aspekty kreacji w filmie (wybrane zagadnienia) |
|
Pełny opis: |
KURS MONOGRAFICZNY Z HISTORII FILMU NIEMEGO LUB/ I KLASYCZNEGO DZIENNE 2023/2024 II – semestr. Treści merytoryczne przedmiotu: Kino „wierzących w obraz” – różne aspekty kreacji w filmie (wybrane zagadnienia): 1.Sztuka opowiadania obrazem w służbie demaskatorskich powinności kina: na przykładzie trzech kontrowersyjnych arcydzieł wczesnego kina: - Joanna d`Arc (USA, 1917) Cecila B. DeMille`a, Kartki z księgi Szatana (Dania 1919) Carla Theodora Dreyera i Czarownica (Szwecja, 1922) Benjamina Christensena; 2.Pod znakiem fotogeniczności - Francuska Szkoła Impresjonistyczna i jej mistrzowie: - Louis Delluc, czyli we władzy melancholii, - Germaine Dulac - portretowanie duszy kobiety, - Marcel L`Herbier - „poeta sztuki niemej”, - Abel Gance - „czas obrazu” i eksperymentu - Jean Epstein - poszukiwanie efektu nadwrażenia; 3.Prowokacja artystyczna i skandal surrealistyczny – rewolucja w estetyce: Pies andaluzyjski (1929) i Złoty wiek (1930) Luisa Buñuela; - Metafora surrealistyczna, kategoria l`amour fou, estetyka szoku, mitologia i dramat niespełnienia (Pies andaluzyjski, 1929 Luisa Buñuela); - Specyfika bluźnierstwa surrealistycznego – artystyczna prowokacja w Złotym wieku (1930) Luisa Buñuela; 4.Estetyka niesamowitości – hollywoodzki model horroru filmowego (przykład klasycznej formuły gatunku), składowe „gotyckości” a magia obrazu (na wybranych przykładach); 5.W stronę estetyki brzydoty. Motyw Physica curiosa w kontrowersyjnym filmie Dziwolągi Toda Browninga (i jego reinterpretacja w filmie Nawet karły były kiedyś małe Wernera Herzoga); 6..Pod znakiem wyobraźni dekadenckiej – komponenty stylu horrorów Rogera Cormana (efekt makabry i dystans ironii, czyli nowa formuła horroru lat 60.); 7.Ekspresja sfery Cienia: „gotyckość”, psychoanaliza stematyzowana w diegezie filmu, subiektywizacja wizji filmowej, czyli film noir lat 40. i 50.; 8.Przypadek „poetów kina”: przedstawiciele kina francuskiego lat 40. i 50.: Jean Cocteau – fascynacja ‘wewnętrzną nocą”, filozoficzne rozprawy o życiu i śmierci, logika snu, zderzenie świata realnego z tym, co niepoznawalne (zwłaszcza trylogia orficka); 9.Przypadek „poetów kina”: przedstawiciele kina francuskiego lat 40.i 50.: Robert Bresson – mistrz „sztuki refleksyjnej”, ascetycznego stylu, istota wizualizacji ‘duchowego stylu’, dotyk transcendencji, twórczość sytuowana w kręgu estetyki tajemnicy, artystyczny patron Nowej Fali; 10. Malarze światła” – Emilio „El Indio” Fernández i Gabriel Figueroa (przykład unikalnego stylu wizualnego w kinie meksykańskim lat 40. i 50.); 11..Mistrz „wyobraźni wyzwolonej”: Luis Buñuel - a). Sztuka prowokacji i styl paraboliczny w filmach meksykańskich Buñuela, b).Poetyka oniryczna i powrót do surrealizmu w filmach francuskich Buñuela (na wybranym przykładzie). |
|
Literatura: |
Wykaz literatury (wybrane pozycje w jęz. polskim): HISTORIA KINA TOM 1. KINO NIEME, red. T. Lubelski, I. Sowińska, R. Syska, Universitas, Kraków 2009 (podręcznik); HISTORIA KINA TOM 2. KINO KLASYCZNE, red. T. Lubelski, I. Sowińska, R. Syska, Universitas, Kraków 2011 (podręcznik); Kino gatunków, pod red. A. Helman, Kraków 1991; Wokół kina gatunków, pod red. K. Loski, Kraków 2001; Noël Carrol, Filozofia horroru, słowo/ obraz terytoria, Gdańsk 2004; Iwona Kolasińska, Kobieta i demony. O widzu horroru filmowego, RABID, Kraków 2003; „Film na świecie” 1991, nr 381 (R. Corman, s. 87-92); Andrzej Kołodyński, Roger Corman – zwycięska dynamika kiczu [w:] Mistrzowie kina amerykańskiego. Klasycy, red. Ł.A. Plesnar, R. Syska, RABID, Kraków 2006; „Ani mi leżeć umarłej na wieki…” Ligeja Poego według Cormana [w:] Adaptacje literatury amerykańskiej, red. R. Syska, EKRANy, Kraków 2011; „Studia Filmoznawcze” nr 31 (film noir); Janey Place, Kobiety w filmie czarnym, „Film na świecie 1991 nr 384 (kino, kobieta i…), s. 51-61; Patrycja Włodek, Czarny kryminał i nieklasyczna narracja – „Wielki sen” Howarda Hawksa, „Żegnaj laleczko” Edwarda Dmytryka i „Tajemnica Jeziora” Roberta Montgomery`ego, „Kwartalnik filmowy” 2011, nr 71/72; Patrycja Włodek, Film noir na pograniczu kontynentów – amerykańskie lęki, europejski styl, „Kultura Współczesna” 2011, nr 2(68); Pierre Leprohon, Film francuski (1895-1945), Warszawa 1957; „Film na świecie” 1983/12 (R. Bresson); „Film na świecie” 1975/4 (L. Buñuel); Mirosław Przylipiak, Luis Buñuel – przekraczanie granicy [w;] Mistrzowie kina europejskiego, red. K. Sobotka, Łódź 1996; Andrzej Werner, Krzyż i sztylet. Buñuel [w:] idem, Dekada filmu, Wydawnictwo IBL, Warszawa 1997; Iwona Kolasińska-Pasterczyk, PIEKŁA Luisa Buñuela. Wokół problematyki sacrum i profanum, RABID, Kraków 2007; Mistrzowie kina europejskiego, red. K. Sobotka, Łódź 1996 (tu: Bresson, Buñuel, Herzog); Werner Herzog. Wydawcy Peter C. Seel, Bogusław Zmudziński, Kraków 1994; „Film na świecie” 1986, nr 331-332 (tu: Herzog). |
|
Uwagi: |
Brak |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Jagielloński w Krakowie.