Komunikacja wizualna

Zajęcia:

Każdy tydzień jest zorganizowany wokół jednego tematu z przypisanymi lekturami i zajęciami. Lektury te mają na celu wyznaczenie granic i przygotowanie gruntu pod dyskusję, w tym popularnego rozumienia, tła historycznego, ważnych argumentów, użytecznych koncepcji i lekcji przedmiotowych. 

Obecności:

Obecność na zajęciach jest obowiązkowa; jest to bardzo ważne zarówno dla Ciebie, jak i dla Twoich kolegów z klasy, abyś był obecny i uczestniczył w zajęciach. Jeśli musisz opuścić zajęcia, musisz wysłać do mnie e-mail z wyprzedzeniem, abym mogła usprawiedliwić nieobecność. Nieusprawiedliwione nieobecności będą miały znaczący negatywny wpływ na ocenę z uczestnictwa w zajęciach. Należy pamiętać, że zasady te mają na celu przede wszystkim zapobieganie opuszczaniu zajęć w celu załatwiania innych spraw. Jeśli jesteś chory, nie przychodź na zajęcia, ale napisz do prowadzącej, abym mogła podjąć odpowiednie kroki.

Dyżury:

Bardzo ważne jest dla mnie, aby studenci dobrze radzili sobie na tych zajęciach. Zrobię wszystko, co konieczne, aby tak się stało, i będę spotykać się ze studentami na dyżurach w miarę zgłaszanych potrzeb. Godziny dyżurów na dany semestr są dostępne na stronie Instytutu Studiów Informacyjnych, pod adresem: https://isi.uj.edu.pl/studia/dyzury.

Korzystanie z urządzeń elektronicznych:

Znaczna część zajęć będzie zależała od dostępu do urządzeń elektronicznych w celu czytania i sporządzania notatek. Będę oczekiwać od Ciebie, że podczas zajęć wyciszysz/zamkniesz inne aplikacje, abyś mógł poświęcić uwagę kursowi i kolegom z grupy. W zamian zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby zajęcia te były warte pełnej i niepodzielnej uwagi.

Dostępność, podstawowe potrzeby i trudne treści

Wszyscy jesteśmy ucieleśnionymi jednostkami i ważne jest dla mnie, abyście jako ludzie mieli to, czego potrzebujecie, aby odnieść sukces na tych zajęciach.  UJ jest dużym, zagmatwanym, zdecentralizowanym miejscem, ale ma wiele zasobów, które mogą wam w tym pomóc. Adaptacje procesu dydaktycznego przyznawane są na wniosek studenta/doktoranta na semestr lub rok akademicki w zależności od jego sytuacji zdrowotnej. Każda sytuacja osoby ubiegającej się o przyznanie adaptacji procesu dydaktycznego rozpatrywana jest indywidualnie, zgodnie z ideą wyrównywania szans oraz racjonalnego dostosowania do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

*Na tym kursie możesz spotkać się z treściami, które są denerwujące, niepokojące lub w inny sposób niekomfortowe. Powinieneś wiedzieć, że nie zadaję tych treści lekkomyślnie, ale dlatego, że uważam je za ważne; na tyle ważne, że są warte tego dyskomfortu. Trudno jednak z góry przewidzieć, jak różne osoby, z różnymi doświadczeniami, zinterpretują ten sam materiał. Jeśli ktoś obawia się, że nie będzie w stanie wykonać któregoś z zadań, proszę o wcześniejsze zgłoszenie się do mnie, abyśmy mogli omówić jego obawy i zastanowić się, co zrobić.

Uczciwość akademicka i praca w grupach:

Wolno (i zachęcam do tego!) dyskutować o wszystkich aspektach kursu z innymi studentami, otrzymywać opinie redakcyjne na temat swoich odpowiedzi oraz korzystać z pomocy przy projektach badawczych. Oczekuję jednak, że osoby, które udzieliły pomocy, będą podawać swoje nazwiska, a praca powinna być w istocie własna, nawet jeśli z konieczności jest inspirowana pracami innych osób i z nich czerpie. Pamiętaj, że sposób, w jaki badasz, konstruujesz i cytujesz swoją pracę, nigdy nie jest neutralny; zawsze uczestniczysz w szerszej tradycji, a pytanie brzmi, jak ją rozumiesz (lub nie) i uznajesz. 

Obowiązkowa:

1. Bergström Bo (2009), Komunikacja wizualna, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

2. Frąckowiak Maciej, Olechnicki Krzysztof red. (2011), Badania wizualne w działaniu. Antologia tekstów, Warszawa: Bęc

Zmiana.

3. Kress Gunther, van Leuuven Theo (2006), Reading Images. The Grammar of Visual Design, London-New York: Routledge.

4. Levinson Paul (2010), Nowe nowe media, Kraków: Wydawnictwo WAM.

5. Margolis Eric, Pauwels Luc red. (2011), The SAGE Handbook of Visual Research Methods, London, Thousand Oaks, New

Dehli, Singapore: Sage Publications.

6. Rose Gillian (2010), Interpretacja materiałów wizualnych. Krytyczna metodologia badań nad wizualnością, Warszawa:

Wydawnictwo Naukowe PWN.

7. Taylor Lisa, Willis Andrew (2006), Medioznawstwo. Teksty, instytucje, odbiorcy, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu

Jagiellońskiego.

8. Tufte Edward R. (1997), Visual Explanations. Images and Quantities, Evidence and Narrative, Chechire: Graphic Press.

Dodatkowa:

1. Agrawala, M., Li, W., & Berthouzoz, F. (2011). Design principles for visual communication. Communications of the ACM,

54(4), 60–69. https://doi.org/10.1145/1924421.1924439

2. Allan, S., & Peters, C. (2020). The Visual Citizen in a Digital News Landscape. Communication theory: CT: a journal of the

International Communication Association, 30(2), 149–168. https://doi.org/10.1093/ct/qtz028

3. Corner, J. (1980). Codes and cultural analysis. Media Culture & Society, 2(1), 73–86.

https://doi.org/10.1177/016344378000200107

4. Highfield, T., & Leaver, T. (2016). Instagrammatics and digital methods: studying visual social media, from selfies and

GIFs to memes and emoji. Communication Research and Practice, 2(1), 47–62.

https://doi.org/10.1080/22041451.2016.1155332

5. Kennedy, M. (2020). ‘If the rise of the TikTok dance and e-girl aesthetic has taught us anything, it’s that teenage girls

rule the internet right now’: TikTok celebrity, girls and the Coronavirus crisis. The European Legacy, toward New

Paradigms: Journal of the International Society for the Study of European Ideas / Sponsored by the European Cultural

Foundation, 23(6), 1069–1076. https://doi.org/10.1177/1367549420945341

6. Miller, D., & Sinanan, J. (2017). Visualising Facebook: A Comparative Perspective. UCL Press.

https://doi.org/10.14324/111.9781911307402

7. Papapicco, C., & Mininni, G. (2020). Impact memes: PhDs HuMor(e). Multimedia tools and applications, 79(47),

35973–35994. https://doi.org/10.1007/s11042-020-09166-0

8. Peraica, A. (2017). Culture of the Selfie: Self-Representation in Contemporary Visual Culture. Institute of Network

Cultures.

Zajęcia:

Każdy tydzień jest zorganizowany wokół jednego tematu z przypisanymi lekturami i zajęciami. Lektury te mają na celu wyznaczenie granic i przygotowanie gruntu pod dyskusję, w tym popularnego rozumienia, tła historycznego, ważnych argumentów, użytecznych koncepcji i lekcji przedmiotowych. 

Obecności:

Obecność na zajęciach jest obowiązkowa; jest to bardzo ważne zarówno dla Ciebie, jak i dla Twoich kolegów z klasy, abyś był obecny i uczestniczył w zajęciach. Jeśli musisz opuścić zajęcia, musisz wysłać do mnie e-mail z wyprzedzeniem, abym mogła usprawiedliwić nieobecność. Nieusprawiedliwione nieobecności będą miały znaczący negatywny wpływ na ocenę z uczestnictwa w zajęciach. Należy pamiętać, że zasady te mają na celu przede wszystkim zapobieganie opuszczaniu zajęć w celu załatwiania innych spraw. Jeśli jesteś chory, nie przychodź na zajęcia, ale napisz do prowadzącej, abym mogła podjąć odpowiednie kroki.

Dyżury:

Bardzo ważne jest dla mnie, aby studenci dobrze radzili sobie na tych zajęciach. Zrobię wszystko, co konieczne, aby tak się stało, i będę spotykać się ze studentami na dyżurach w miarę zgłaszanych potrzeb. Godziny dyżurów na dany semestr są dostępne na stronie Instytutu Studiów Informacyjnych, pod adresem: https://isi.uj.edu.pl/studia/dyzury.

Korzystanie z urządzeń elektronicznych:

Znaczna część zajęć będzie zależała od dostępu do urządzeń elektronicznych w celu czytania i sporządzania notatek. Będę oczekiwać od Ciebie, że podczas zajęć wyciszysz/zamkniesz inne aplikacje, abyś mógł poświęcić uwagę kursowi i kolegom z grupy. W zamian zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby zajęcia te były warte pełnej i niepodzielnej uwagi.

Dostępność, podstawowe potrzeby i trudne treści

Wszyscy jesteśmy ucieleśnionymi jednostkami i ważne jest dla mnie, abyście jako ludzie mieli to, czego potrzebujecie, aby odnieść sukces na tych zajęciach.  UJ jest dużym, zagmatwanym, zdecentralizowanym miejscem, ale ma wiele zasobów, które mogą wam w tym pomóc. Adaptacje procesu dydaktycznego przyznawane są na wniosek studenta/doktoranta na semestr lub rok akademicki w zależności od jego sytuacji zdrowotnej. Każda sytuacja osoby ubiegającej się o przyznanie adaptacji procesu dydaktycznego rozpatrywana jest indywidualnie, zgodnie z ideą wyrównywania szans oraz racjonalnego dostosowania do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

*Na tym kursie możesz spotkać się z treściami, które są denerwujące, niepokojące lub w inny sposób niekomfortowe. Powinieneś wiedzieć, że nie zadaję tych treści lekkomyślnie, ale dlatego, że uważam je za ważne; na tyle ważne, że są warte tego dyskomfortu. Trudno jednak z góry przewidzieć, jak różne osoby, z różnymi doświadczeniami, zinterpretują ten sam materiał. Jeśli ktoś obawia się, że nie będzie w stanie wykonać któregoś z zadań, proszę o wcześniejsze zgłoszenie się do mnie, abyśmy mogli omówić jego obawy i zastanowić się, co zrobić.

Uczciwość akademicka i praca w grupach:

Wolno (i zachęcam do tego!) dyskutować o wszystkich aspektach kursu z innymi studentami, otrzymywać opinie redakcyjne na temat swoich odpowiedzi oraz korzystać z pomocy przy projektach badawczych. Oczekuję jednak, że osoby, które udzieliły pomocy, będą podawać swoje nazwiska, a praca powinna być w istocie własna, nawet jeśli z konieczności jest inspirowana pracami innych osób i z nich czerpie. Pamiętaj, że sposób, w jaki badasz, konstruujesz i cytujesz swoją pracę, nigdy nie jest neutralny; zawsze uczestniczysz w szerszej tradycji, a pytanie brzmi, jak ją rozumiesz (lub nie) i uznajesz. 

Obowiązkowa:

1. Bergström Bo (2009), Komunikacja wizualna, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

2. Frąckowiak Maciej, Olechnicki Krzysztof red. (2011), Badania wizualne w działaniu. Antologia tekstów, Warszawa: Bęc

Zmiana.

3. Kress Gunther, van Leuuven Theo (2006), Reading Images. The Grammar of Visual Design, London-New York: Routledge.

4. Levinson Paul (2010), Nowe nowe media, Kraków: Wydawnictwo WAM.

5. Margolis Eric, Pauwels Luc red. (2011), The SAGE Handbook of Visual Research Methods, London, Thousand Oaks, New

Dehli, Singapore: Sage Publications.

6. Rose Gillian (2010), Interpretacja materiałów wizualnych. Krytyczna metodologia badań nad wizualnością, Warszawa:

Wydawnictwo Naukowe PWN.

7. Taylor Lisa, Willis Andrew (2006), Medioznawstwo. Teksty, instytucje, odbiorcy, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu

Jagiellońskiego.

8. Tufte Edward R. (1997), Visual Explanations. Images and Quantities, Evidence and Narrative, Chechire: Graphic Press.

Dodatkowa:

1. Agrawala, M., Li, W., & Berthouzoz, F. (2011). Design principles for visual communication. Communications of the ACM,

54(4), 60–69. https://doi.org/10.1145/1924421.1924439

2. Allan, S., & Peters, C. (2020). The Visual Citizen in a Digital News Landscape. Communication theory: CT: a journal of the

International Communication Association, 30(2), 149–168. https://doi.org/10.1093/ct/qtz028

3. Corner, J. (1980). Codes and cultural analysis. Media Culture & Society, 2(1), 73–86.

https://doi.org/10.1177/016344378000200107

4. Highfield, T., & Leaver, T. (2016). Instagrammatics and digital methods: studying visual social media, from selfies and

GIFs to memes and emoji. Communication Research and Practice, 2(1), 47–62.

https://doi.org/10.1080/22041451.2016.1155332

5. Kennedy, M. (2020). ‘If the rise of the TikTok dance and e-girl aesthetic has taught us anything, it’s that teenage girls

rule the internet right now’: TikTok celebrity, girls and the Coronavirus crisis. The European Legacy, toward New

Paradigms: Journal of the International Society for the Study of European Ideas / Sponsored by the European Cultural

Foundation, 23(6), 1069–1076. https://doi.org/10.1177/1367549420945341

6. Miller, D., & Sinanan, J. (2017). Visualising Facebook: A Comparative Perspective. UCL Press.

https://doi.org/10.14324/111.9781911307402

7. Papapicco, C., & Mininni, G. (2020). Impact memes: PhDs HuMor(e). Multimedia tools and applications, 79(47),

35973–35994. https://doi.org/10.1007/s11042-020-09166-0

8. Peraica, A. (2017). Culture of the Selfie: Self-Representation in Contemporary Visual Culture. Institute of Network

Cultures.